Der Affe als Richter
Eine Fabel aus Asien
میمونی در نقش قاضی
Illustration: Das Mulingula Vorlesese-Team
Sprecher Deutsch: Timo Matzolleck
Übersetzerin und Sprecherin Persisch: Mehrnaz Hadipour
© Mulingula e.V., lizensiert unter CC BY-NC-ND 4.0
Früher, als fast noch alle Tiere frei herumliefen und erst wenige von ihnen bei den Menschen wohnten, lebten im Haus eines Gelehrten ein Hund und eine Katze.
Eines Tages hatte der Gelehrte einen frisch gebackenen Kuchen geschenkt bekommen.
Da er für ein paar Stunden das Haus verlassen musste, stellte er ihn zur Sicherheit auf ein Brett, das an der Wand hing.
قدیم ها، وقتی که هنوز حیو انات آزادنه به هر جایی می رفتند و تعداد کمی از آنها با انسان ها زندگی می کردند، در خانه ی یک مرد دانا یک سگ و یک گربه زندگی می کردند.
یک روزی ان مرد دانا یک کیک تازه پخته شده از کسی هدیه گرفت.
چون که مرد دانا برای چند ساعتی باید خانه را ترک می کرد ، برای اطمینان آن کیک را روی طبقه ی چوبی که به دیوار وصل بود، گذاشت.
Die Katze hatte den Gelehrten aufmerksam beobachtet, und kaum war dieser zur Tür hinaus, sprang sie auf den Korbsessel, der am Fenster stand, von dort auf den Tisch, und von dort wagte sie den weiten Sprung auf das Brett.
Der Nagel, der das Brett mit einem Bambusgeflecht nur notdürftig verband, war diesem Ansturm nicht gewachsen. Polternd stürzte das Brett mit dem Kuchen und der Katze zu Boden.
Der Hund hatte sich schläfrig in der Sonne ausgestreckt und auf die Rückkehr seines Herrn gewartet.
گربه با دقت به کارهای صاحبش نگاه می کرد.
به محض اینکه مرد دانا بیرون رفت، گربه به روی صندلی حصیری که کنار پنجره بود، پرید و از آنجا به روی میز و از آنجا با جرات تمام روی طبقه چوبی پرید.
میخی که آن تخته را به دیوار حصیری بطور موقت وصل کرده بود تحمل تکان قوی آن گربه رو نداشت و شکست. با صدای بلندی طبقه و کیک روی آن و گربه به زمین افتادند.
سگ که خواب آلود بود و زیر آفتاب دراز کشیده و منتظر بازگشت صاحبش بود،.
Bei dem plötzlichen Getöse fuhr er erschreckt auf und sauste in das Zimmer.
Als er den wohl duftenden Kuchen in den Fängen der Katze sah, sprang er auf sie zu und wollte ihn ihr entreißen.
Die Katze wehrte sich fauchend und verpasste ihrem Hausgenossen einen kräftigen Schlag auf die Nase.
Der Hund jaulte auf.
او با سر و صدای ناگهانی وحشتزده بلند شد و با سرعت به اتاق دوید.
وقتی که او کیک خوش بو را در چنگال گربه دید، روی او پرید و سعی کرد آن را از چنگالش بیرون بیاورد.
گربه با خشم از خود دفاع کرده و با قدرت تمام به دماغ سگ ضربه زد.
سگ ناله ای کرد.
Ein Affe turnte gerade über die Gartenmauer und blickte neugierig zum Fenster hinein.
„Warum streitet ihr zwei euch bei einem so herrlichen Wetter?“ fragte er belustigt.
Der Hund bellte wütend: „Diese nichtsnutzige diebische Katze hat unserem Herrn seinen Kuchen stibitzt!“
„Was geht dich das an?“ maunzte die Katze böse. „Während du faul in der Sonne gedöst hast, habe ich mich sehr geplagt. Ich habe mir den Kuchen mühsam verdient!“
„Unverschämtes, eigennütziges Biest“, knurrte der Hund, „glaubst du, du kannst den Kuchen allein essen? Er gehört unserem Herrn, ich habe also auch ein Anrecht darauf.“
در این هنگام میمونی که در حال پریدن از روی دیوار باغ بود و با کنجکاوی از پنجره داخل خانه را نگاه می کرد.
"در این هوای خوب چرا شما در حال دعوا کردن هستید"؟! او با تمسخر پرسید.
سگ با عصبانیت پارس می کرد"این گربه ی بی خاصیت دزد کیک صاحبمان را دزدی کرد".
"به تو چه مربوطه " گربه ی خشمگین نق می زد و گفت وقتی که تو در افتاب لم می دادی، من خیلی کار می کردم و این کیک هم حق من است.
"گربه ی وحشی خودخواه "، سگ غر غر می کرد.، "فکر می کنی که تو می تونی این کیک رو به تنهایی بخوری؟ این مال صاحبمان هست، من هم از ان سهمی دارم".
„Hört auf zu streiten!“ sagte der Affe. „Ist der Kuchen nicht groß genug für euch beide? Ich sehe dort auf dem Tisch eine Waage stehen. Ich werde euch die Beute in zwei gleiche Stücke teilen.“
Die Katze und der Hund waren damit einverstanden.
میمون گفت دعوا را بس کنید "آیا این کیک برای هر دوی شما کافی نیست؟ من بالای آن میز یک ترازو می بینم. من این کیک رو برای شما به دو قسمت مساوی تقسیم می کنم."
گربه و سگ با پیشنهاد او موافق بودند.
Aufgeregt verfolgten sie, wie der Affe den Kuchen durchbrach und die eine Hälfte auf die eine, die zweite Hälfte auf die andere Waagschale legte. Die eine Waagschale plumpste hinunter.
„Das Stück ist wohl etwas zu schwer“, meinte der Affe mit ernsthafter Miene, bröckelte ein paar Krumen davon ab und steckte sie genüsslich in den Mund.
Hund und Katze sahen erwartungsvoll zu, wie sich die Schale langsam wieder hob. „Jetzt ist es gut!“ rief der Hund.
آنها با نگرانی میمون را زیر نظر داشتند، که چگونه آن کیک را نصف می کرد ، یک نصفه را در روی یک کفه ی ترازو و. نصفه ی دیگر را در روی کفه ی دیگر ترازو می گذاشت. یک کفه ی ترازو پایین آمد.
"میمون با نگاه جدی گفت"، این تکه کمی سنگین تر است ، از آن کمی برداشت و بر دهانش گذاشت.
سگ و گربه با انتظار به او نگاه می کردند، که چگونه کفه به آرامی بالا می رود. سگ گفت "حالا درست شد."
„Nein!“ sagte der Affe streng. „Das Kuchenstück ist noch etwas zu schwer. Man soll mir nicht nachsagen, dass ich ein ungerechter Richter bin.“
Mit diesen Worten brach er noch ein kleines Stück von dem Kuchen ab, und ließ es in seinen Mund wandern.
Aber er hatte zu viel genommen, denn jetzt sank die andere Waagschale hinunter.
Der Affe murmelte ein paar unverständliche Worte und begann von dem zweiten Stück Krümel für Krümel abzubrechen und behaglich in den Mund zu schieben, bis die beiden Waagschalen sich nach und nach wieder näherten.
میمون با تندی گفت"نه "! هنوز آن تکه ی کیک کمی سنگین است. "لازم نیست که کسی به من بگوید که من قاضی بی انصافی هستم."
با این حرفها یک تکه ی کوچک از کیک را برداشت و آن را در دهانش گذاشت.
اما او خیلی زیاد از آن تکه برداشت و سپس آن کفه ی دیگر ترازو پایین رفته بود.
میمون همینطور که زیر لب یواش یواش چیزهایی می گفت و شروع به خوردن تکه های کیک کرد و آنها را یکی پس از دیگری در دهانش می گذاشت، تا اینکه هر دو
کفه ی ترازو تقریبا هم وزن می شدند.
Im letzten Augenblick nahm er nochmals zu viel von dem größeren Kuchenstück, so dass dieses jetzt kleiner wurde als das andere und die Waagschale sich hob.
Er musste seine Arbeit von neuem beginnen.
Dieser Vorgang wiederholte sich so lange, bis eine Waagschale schließlich ganz leer war und auf der anderen nur noch ein Stückchen lag.
در آخرین لحظه دوباره او یک تکه ی بزرگی
از کیک بزرگتر را خورد تا اینکه این تکه از تکه ی دیگر کوچک تر شد و آن طرف کفه بالا آمد.
او کارش را دوباره از نو شروع کرد.
او آنقدر به کارش ادامه داد تا اینکه یک کفه ترازو کاملا خالی شد و در کفه ی دیگر هنوز یک نکه کیک وجود دشت.
Da wurde er böse und schimpfte mit dem Hund und der Katze: „Wegen solch einer lächerlichen Kleinigkeit zankt ihr euch und bemüht mich als Schiedsrichter? Ihr sollt euch schämen! Damit nun endgültig Frieden herrscht, esse ich das Kuchenstückchen selber auf.“
Er steckte auch noch den letzten Happen in seinen Mund und schwang sich aus dem Fenster. Der Hund und die Katze sahen ihm verdutzt nach.
او عصبانی شده بود و به سگ و گربه فحش می داد :"به خاطر یک چیز.
مسخره ی کوچک با هم دعوا می کنید و زحمت داور شدن را به من دادید. شما خجالت نمی کشید! برای اینکه دوستی شما بر قرار باشه، بهتراست که من این. تکه ی آخر را هم بخورم.
او آخرین تکه را در دهانش گذاشت و از پنجره بیرون پرید.
سگ و گربه با تعجب به او نگاه می کردند.
„Das hast du nun davon!“ fauchte die Katze. „Warum bist du auch so geizig gewesen“, knurrte der Hund und trottete zurück an seinen Sonnenplatz.
„Man kann sich auf niemanden mehr verlassen“, brummte er und schlief wieder ein.
گربه با عصبانیت گفت" به چه چیزی رسیدی"!
چرا تو اینقدر خسیس بودی
سگ غرغری کرد و شل و ول به طرف جایش در زیر آفتاب رفت.
"آدم به هیچ کس نمیتواند اعتماد کنه"، سگ این را گفت و دوباره به خواب رفت.
Ende
پایان
Gehe zu:
