Kein Wunder,
dass ich nicht wachse
von Achim Bröger
عجیب نیست، که من بزرگ
نمی شوم
از اخیم بروگر
Illustration: Julius Thesing
Sprecher Deutsch: Stephan Niemand
Übersetzerin und Sprecherin Farsi: Mehrnaz Hadipour
© Mulingula e.V., lizensiert unter CC BY-NC-ND 4.0
Der Prinz ging im Palast spazieren.
Diener verbeugten sich und sagten: „Guten Morgen, Herr Prinz.“
Und sie dachten: Er sieht ja wirklich nett aus. Aber er ist einfach nicht groß genug.
شاهزاده برای قدم زدن در قصر رفت.
خدمتکاران تعظیم کرده و گفتند:،،:"صبح شما بخیر،آقای شاهزاده."
و آنها با خود فکر کردند: او بسیار خوب به نظر
می رسد، اما به اندازه ی کافی بزرگ نیست.
Im Spiegelsaal sah sich der Prinz dann selbst, und er dachte: Später wird man Königliche Hoheit zu mir sagen.
Aber wenn ich nicht schnell wachse, lachen sie heimlich und denken:
Komisch, dass wir diesen Zwerg Königliche Hoheit nennen müssen.
Königliche Kleinheit würde viel besser zu ihm passen.
سپس شاهزاده خودش را در تالار آینه دید، و فکر کرد: بعدها به من پادشاه بزرگ گفته خواهد شد.
اما اگر من خیلی زود بزرگ نشوم، آنها پنهانی به من می خندند وفکر می کنند:
مسخره است، که ما باید این کوتوله را پادشاهی بزرگ بنامیم.
نام پادشاه کوتوله، برای او مناسب تر می باشد.
Der Prinz bekam Unterricht in allen wichtigen Königsfächern. Krone auf dem Kopf tragen war eines davon.
Leider rutschte ihm auch seine extra kleine Übungskrone immer wieder über die Stirn und ins Gesicht.
Königlich sah das überhaupt nicht aus, wenn das goldene Ding schief herumhing.
Auch auf dem Thron sitzen, befehlen, raffiniert sein und solche Dinge lernte er.
شاهزاده برای تمام امور مهم پادشاهی درس
می گرفت . یکی از آن درس ها طرز نگه داشتن تاج روی سرش بود.
متاسفانه تاج بسیار کوچکی را که برای تمرین بر سرش داشت ،همیشه بر روی پیشانی و صورت او سُر می خورد.
او اصلاً شبیه به یک پادشاه به نظر نمی آمد، وقتی که آن تاج طلایی در سرش کج قرار می گرفت.
همچنین او چگونه برتخت پادشاهی نشستن، دستور دادن ، زیرک بودن و چنین چیزهایی را یاد می گرفت.
Nach dem Unterricht durfte er im riesigen Palastgarten spielen.
So groß war der, dass der Prinz noch nie bis zur Gartenmauer gekommen war.
Leider musste er auch beim Spielen die Krone aufbehalten.
Und leider gab es außer ihm keine Kinder im Palast und im Garten, mit denen er spielen konnte.
پس از آموزش، او اجازه داشت که در باغ قصر بازی کند.
قصر آنقدر بزرگ بود که شاهزاده هیچوقت به انتهای دیوارهای باغ نرسیده بود.
متاسفانه او مجبور بود که در هنگام بازی کردن هم، آن تاج را بر سرش نگه دارد.
و متاسفانه به غیر از او هیچ بچه ی دیگری در قصر نبود، که او بتواند با آنها بازی کند.
Prächtig und streng saß sein Vater, der König, auf dem Thron.
Von da oben beobachtete er seinen Sohn und sagte: „Das Land ist riesig und schwer zu regieren.
Es hat viele Feinde und braucht einen großen König.
Du musst also groß und stark werden und schlau natürlich auch.“
پدرش پرشکوه و جدی برتخت پادشاهی می نشست.
او ازآن بالا پسرش را زیر نظر داشته و می گفت:" این سرزمین خیلی بزرگ و فرمانروایی برآن سخت است.
این سرزمین دشمنان بسیاری دارد و یک پادشاه بزرگ را نیاز دارد.
بنابراین تو باید بزرگ و قوی بشوی وهم چنین هوشیار."
Der kleine Prinz dachte: So was Tolles will ich nicht werden, Krone tragen macht keinen Spaß.
Das Ding drückt mich zusammen.
Sagen durfte er das alles nicht.
Sein Vater, der König, hätte sich die Haare gerauft, und das war schwierig für ihn, denn er hatte nur noch wenige.
شاهزاده ی کوچک فکر کرد: من دوست ندارم خیلی عالی باشم، داشتن تاج پادشاهی برایم جالب نیست. این تاج مرا اذیت می کند.
او اجازه نداشت آنها را به زبان بیاورد.
پدر او، پادشاه، از شدت عصبانیت می خواست موهای خودش را بکشد، اما او موی کمی در سرش داشت.
Oft rief der König den Diener mit einer Messlatte.
Aber immer wieder stellte der fest: „Nein, der Prinz wächst nicht.“
Da bekam der König jedes Mal einen Wutanfall.
پادشاه اغلب خدمتکاران را همراه با مترچوبی نزد خود صدا می کرد.
اما هر بار بعد از اندازه گیری متوجه می شد:
" نه، شاهزاده رشد نمی کند."
پس هر بار به پادشاه عصبانیت شدیدی دست می داد.
Und schließlich befahl er: „Gespielt wird erst wieder, wenn du gewachsen bist. Und sieh nicht so verträumt in die Gegend. Streng dich an.“
Aber der Prinz unter seiner goldenen Krone wuchs keinen Millimeter. Die Laune des Königs wurde deswegen immer miserabler.
و سرانجام او دستور داد:" وقتی که بزرگ بشوی، آنوقت اجازه ی بازی کردن را خواهی داشت.
تلاش کن! اینقدر در برابر مسائل اطراف بی خیال نباش"
اما شاهزاده زیر تاج طلایی خود، حتی یک میلیمتر هم رشد نمی کرد. به همین خاطر اخلاق پادشاه مدام بدتر می شد.
Da sagte die Königin eines Tages: „Herr König, so geht´s nicht mehr weiter.
Vielleicht hilft Kronetragen an der frischen Luft.
Es könnte ja sein, dass er dann wächst.“
Der König wackelte unschlüssig mit dem Kopf.
Dann brummte er: „Na, meinetwegen. Hauptsache, er wächst endlich.“
تا اینکه روزی ملکه به پادشاه گفت:" عالیجناب، اینطور نمی شود ادامه داد.
شاید هوای تازه بتواند به او کمک کند تا آن تاج را بهتر تحمل کند. و می تواند کمکی برای رشد کردن او شود."
پادشاه سرش را با تردید تکان داد.
سپس غُرغُرکنان گفت :" خوب، موافقم.
مهم این است، که بالاخره او بزرگ شود."
Lange Spaziergänge machte der Prinz jetzt. Eines Tages ging er so weit wie noch nie. Er kam an duftenden Blumen vorbei und an Sträuchern mit bunten Blüten. Heiß war es.
Die Krone drückte auf seinen Kopf.
Plötzlich stand er vor einer Mauer.
Dahinter hörte er Geräusche. Lachen und schnelle Schritte. Und weil kein königlicher Aufpasser in der Nähe war, kletterte er über die Mauer.
از آن به بعد شاهزاده بیشتر می گشت.
یکی از روزها او به جای دوری رفت که هرگز به آنجا نرفته بود. او از میان گلهای خوشبو و بوته هایی با شکوفه های رنگی گذشت. هوا بسیار گرم بود.
آن تاج به سرش فشار می آورد. او ناگهان جلوی یک دیواری قرار گرفت.
از پشت آن دیوار صداهایی را شنید. خنده ها و قدم های تُند.
و چون کسی از محافظان پادشاه نزدیکش نبود، او از آن دیوار بالا رفت.
Da sah er Kinder, die auf einer Wiese spielten.
„Warum hast du dieses Ding auf dem Kopf?“ fragten sie,
und er antwortete: „Der König hat mir verboten, die Krone abzunehmen.
Auch beim Spielen soll ich sie tragen.“
او کودکانی را دید که در روی چمن بازی می کردند.
آنها از او پرسیدند،" چرا تو این چیز را روی سرت داری؟"
و او جواب داد:" پادشاه ممنوع کرده است که این تاج را از سرم بردارم .
حتی در هنگام بازی هم باید آن را در سر داشته باشم."
„So ein Quatsch“, sagten die Kinder. Dieses Wort hatte der Prinz noch nie gehört. „Quatsch“, sagte der Prinz leise. „Quatsch, Quatsch.“
Dann legte er die Krone ins Gras und spielte. Viel leichter fühlte er sich ohne dieses schwere Ding.
بچه ها گفتند: "چه چِرت."
شاهزاده هرگز این کلمه را نشنیده بود.
چرت"، شاهزاده آرام گفت،" چِرت، چِرت."
سپس آن تاج را روی علف ها گذاشت. او خودش را بدون آن چیزِ سنگین، سبک تر احساس می کرد.
Und als der Prinz später nach Hause kam, war er plötzlich ein Stückchen gewachsen.
Der König warf seine Krone in die Luft, sprang vom Thron und schenkte jedermann einen Taler.
Seit der Zeit wuchs der Prinz, denn die Krone drückte ihn nicht mehr so oft. Beim Spielen nahm er sie jetzt nämlich immer ab … und auch sonst manchmal.
وپس از آنکه شاهزاده به خانه بازگشت، ناگهان کمی پزرگ شده بود.
پادشاه تاج خود را به هوا پرت کرد، از تخت پادشاهی به پایین پرید و به هرکسی یک سکه بخشید.
از آن زمان به بعد شاهزاده رشد می کرد، و دیگرآن تاج به سرش فشار نمی آورد.
اوهم چنین گاهی آن تاج را بر سر داشت، اما همیشه در هنگام بازی آنرا از سرش برمی داشت.
Ende
پایان
Gehe zu:
